‌معرفی‌ دانشگاه‌ها و مراکز آموزش‌ عالی‌ در هندوستان‌

الف) دانشگاه‌ها و مراکز آموزش‌ عالی‌ هندوستان‌ گروه‌ یک‌ (ممتاز( برای‌ کلیه‌ دوره‌های‌ تحصیلی:

1- All India Institute Medical Sciences

2- Postgraduate Institute of Medical Education and Research

3- University of Mumbai (Bombay)

4- University of Delhi ثبت نام در دوره کارشناسی ارشد (Master) در کالج های وابسته به دانشگاه دهلی به شرط تحصیل تمام وقت در دانشگاه دهلی با تائید دانشگاه، کالج و سرپرست دانشجویان ارزشیابی می شود.

5- University of Calcutta

6- Indian Institute of Technology Roorkee

7- Indian Institute of Science

8- Indian Institute of Technology, Bombay

9- Indian Institute of Technology, Delhi

10- Indian Institute of Technology, Kanpur

11- Indian Institute of Technology, Madras

12- Indian Institute of Technology, Kharagpur

13- Indian Institute of Technology, Guwahati

14- Indian Statiscal Institute, Calcutta

15- Indian Statiscal Institute, Delhi

16- Indian Statiscal Institute, Bangalore

17- Jawaharlal Nehru University, New Delhi

18- Tata Institute of Social Sciences

19- School of Planning and Architecture, New Delhi

20- School of Planning and Architecture, Ahmadabad

21- Central Food Technological Research Institute, Mysore

22- University of Pune

 23- Indian Institute of Management (IIM)لکنو، کلکته، احمدآباد و بنگلور

24- National Institute مراکز تحقیقات‌ ملی‌ هند)صنعتی، کشاورزی‌ و غیره) به‌ شرط‌ تمام‌ وقت‌ بودن‌ دوره‌ تحصیل‌ و بدون‌ توجه‌ به‌ دانشگاه‌ محل‌ صدور مدرک.

25- All Universities & Institutes Under Indian Concil of Agricultural Research (ICAR) Management. کلیه دانشگاه های کشاورزی، دامپروری و دامپزشکی زیر نظر (ICAR)

26-Aligarh Muslim University

27- Banaras Hindu University

28- University of Hyderabad

29- Jamia Millia Islamia, New Delhi به غیر از رشته های فنی ومهندسی

30- Visva Bharti, Shanti Neketan (W.B)

31- Karnataka Veterinary, Animal & Fisheries Sciences University

32- Indian School of Mines (ISMU) صرفاً در رشته معدن (فرآوری)

 ب( دانشگاه‌ها و مراکز آموزش‌ عالی‌ هندوستان، گروه‌ دو )خوب ( برای‌ کلیه‌ دوره‌های‌ تحصیلی:

1- All India Institute of Speach and Hearing, Mysore

2- Anna University

3- Bangalore University

4- Birla Institute of Technology and Science

5- Cochin University of Science and Technology

6- Deccan College Postgraduate and Research Institute فقط‌ رشته‌ باستانشناسی‌ 

7- Gokhale Institute of Politics and Economics

8- Gujarat University

9- Jamia Hamdard

10- Mangalore University

11- Osmania University

12- Panjab University

13- All Regional Engineering Colleges

14- University of Mysore

15- University of Madras

16- University of Kerala

17- University of Kashmir

18- Delhi College of Engineering (University of Delhi)

19- Marine Engineering College, Bombay Mumbai

20- Marine Engineering College, Calcutta

21- St Xaviers College. (University of Mumbai)

22- Punjab Engineering College, Chandigarh, (Punjab University)

23- Government Engineering College, Salem, (University of Madras)

24- Ferguson College, (University of Pune)

25- Nowrosjee Wadia College, (University of Pune)صرفاً‌ تا مقطع‌ کارشناسی‌ ارشد 

 26- Ness Wadia College, (University of Pune) صرفاً‌ مقطع‌ کارشناسی‌ ارشد 

27- Assam University, Gauhati (Assam)

28- Babasaheb Bhimrao Ambedkar University, Lucknow (U.P.)

29- Central Agricultural University, Imphal

30- Andhra University

31- Jai Narain Vyas University, Jodhpur

32- Jawaharlal Nehru Technological University, Hyderabad

33- Karnatak University

34- University of Rajasthan

35- Jamia Millia Islamai , New Delhi رشته های فنی ومهندسی

36- Amity University صرفا" تا مقطع کارشناسی ارشد

37- Symbiosis International University. (SIU) صرفا" تا مقطع کارشناسی ارشد 

38- Neville Wadia Institute of Management Studies & Research- Pune تا سطح کارشناسی ارشد در MBA و سایر رشته های مدیریت

31- Dehradun Institute of Technologyصرفا" تا مقطع کارشناسی ارشد

30- University of Petroleum & Energy Studies تا مقطع کارشناسی ارشد صرفاً در رشته های مهندسی نفت، پتروشیمی، مهندسی حفاری، پالایش نفت، مهندسی ایمنی و سلامت شغلی، مدیریت منابع نفتی، مهندسی گاز

هیچ وقت سر به سر یک زن نزار : حکایت فرنگی :

روزی روزگاری یک زن آمریکایی قصد میکنه یک سفر دو هفته ای به ایتالیا داشته باشه…
شوهرش اون رو به فرودگاه می رسونه و واسش آرزوی می کنه که سفر خوبی داشته باشه…
زن جواب میده ممنون عزیزم ، حالا سوغاتی چی دوست داری واست بیارم؟
مرد می خنده و میگه : “یه دختر ایتالیایی”
زن هیچی نمیگه و سوار هواپیما میشه و میره …
دو هفته بعد وقتی که زن از مسافرت برمی گرده ،
مرد توی فرودگاه میره استقبالش و بهش میگه : خب عزیزم مسافرت خوش گذشت؟
زن : ممنون ، عالی بود!
مرد می پرسه : خب سوغاتی من چی شد؟
زن : کدوم سوغاتی؟
مرد : همونی که ازت خواسته بودم… دختر ایتالیایی!!
زن جواب میده: آهان! اون رو میگی؟ راستش من هر کاری که از دستم بر می آمد انجام دادم!
حالا باید 9 ماه صبر کنم تا ببینم پسر میشه یا دختر؟
نتیجه گیری مهم این داستان :
هیچ وقت سعی نکن که یک زن رو تحریک کنی! اون ها به طرز وحشتناکی باهوش هستند!!!

من ندارم زن و از بی زنیم دلشادم!

تقدیم به آقایون گل:

من ندارم زن و از بی زنیم دلشادم
از زن و غر زدن روز و شبش آزادم

نه کسی منتظرم هست که شب برگردم
نه گرفتم دل و نه قلوه به جایش دادم

زن ذلیلی نکشم هیچ نه در روز و نه شب
نرود از سر ذلت به هوا فریادم

“هر زنی عشق طلا دارد و بس٬ شکی نیست”
نکته ای بود که فرمود به من استادم

شرح زن نیست کمی٬ بلکه کتابی است قطور
چه کنم چیز دگر نیست از آن در یادم

هر کسی حرف مرا خبط و خطا می خواند
محض اثبات نظرهای خودم آمادم(!)

زن نگیر – از من اگر می شنوی- عاقل باش!
مثل من باش که خوشبخت ترین افرادم

مادرم خواست که زن گیرم و آدم گردم
نگرفتم زن و هرگز نشدم من آدم!

هیچ کس نیست که شیرین شود از بهر دلم
نه برای دل هر دختر و زن فرهادم

الغرض زن که گرفتی نزنی داد که: “من
از چه رو در ته این چاه به رو افتادم؟”

رنکینگ کشورها بر اساس آی‌ کیو

در این رنکینگ ایران در رتبه نهم قرار دارد و کشورهای کامبوج،کرهٔ جنوبی و نیوزلند رده‌های اول تا سوم را در اختیار دارند. شاخص محاسبه و اطلاعات دیگر را میتوانید در ادأمهٔ جدول مشاهده کنید.

Ranking by protonorms - October 2008

Rank Country Protonorm I.Q. # scores
1 Cambodia 500 157 6
2 Korea, South 497 156 2
3 New Zealand 491 156 2
4 Slovenia 487 155 3
5 Denmark 480 153 10
6 Serbia and Montenegro 473 152 5
7 Canada 459 150 45
8 Germany 453 149 46
9 Iran 452 149 2
10 Malta 450 148 12
11 Belgium 447 147 45
12 Poland 442 147 14
13 Portugal 440 146 16
14 Switzerland 440 146 7
15 Israel 433 145 9
16 Austria 432 145 3
17 United Kingdom 430 144 73
18 France 424 143 44
19 Australia 423 143 23
20 Remaining countries 414 142 9
21 Spain 413 141 28
22 Norway 413 141 26
23 Brazil 413 141 14
24 Finland 412 140 76
25 Sweden 412 140 73
26 Luxembourg 412 140 3
27 Greece 409 140 29
28 Netherlands 403 139 96
29 United States 395 139 328
30 Mexico 394 139 3
31 Yugoslavia 393 138 3
32 Bosnia and Herzegovina 392 137 5
33 Hong Kong 389 137 6
34 Thailand 389 137 4
35 Italy 384 135 17
36 Cyprus 380 134 3
37 Japan 374 134 5
38 Argentina 367 132 3
39 Turkey 359 130 23
40 Lithuania 335 128 2
41 South Africa 333 128 5
42 India 308 124 6
43 Singapore 287 121 11

اینم لینک اصلی  http://www.iq-tests-for-the-high-range.com/statistics/iq_by_country.html

ماه شراوان هندی و ماه رمضان اسلامی

کسانی که پیرو دین "هیندو" هستند از امروز به مدت ۱ ماه مشروب نمی خورند غذا هم فقط Veg می خورند توی این ماه. اسم این ماه هم "شراوان" هست. یکی از دوستای هندیم می گفت مثل ماه رمضون شما، این ماه برای ماها یه سری حریم و حرمت ها داره.

البته اینجا هم مثل همه جای دیگه کسانی هستند که اعتقاد ندارند و کار خودشون رو می کنند.

ولی کسی نمیاد یقه اشون رو بگیره و بگه: چون دین ما اینه! شما هم باید مثل ما رفتار کنین!

حتی همه ی bar ها ومشروب فروشی ها هم باز هستند

 از بودن در کشوری که دموکراسی به معنای واقعی درش برقراره لذت می برم.

خدایا سپاسگزارم ازت از اینکه آزادانه به من اجازه دادی برای دینم، فرهنگم، احساساتم، بیانم و حتی شیوه ی لباس پوشیدنم تصمیم بگیرم.

چگونه انگلیسی یاد بگیریم؟

1- انگیزه: مانند کسى باشید که دوست دارد انگلیسی بیاموزد.

2- دیکشنری: یک دیکشنری انگلیسی خوب تهیه کنید.

3- اشتباه ممنوع: از اشتباهات پرهیز کنید.

4- تلفظ: تلفظ اصوات انگلیسی و علائم فونتیک را یاد بگیرید.

5- ورودی: با خواندن و شنیدن مکرر جملات، انگلیسی را در ذهنتان ماندگار کنید.

اشو ، بودای معاصر

The real question is not whether life exists after death

question is whether you are alive before death

Osho

*

پرسش اصلی این نیست که آیا زندگی پس از مرگ هست

پرسش این است که آیا شما پیش از مردن زنده هستید

اشو


برگردان از راگو

*
آیا تاکنون عاشق کسی بوده ای؟

راماجونا Ramajuna در روستایی اقامتی کوتاه داشت.
مردی نزد او آمد و به او گفت که می خواهد خداوند را تجربه کند.

راماجونا از او پرسید، “آیا تاکنون عاشق کسی بوده ای؟”

مرد پاسخ داد: “نه من هرگز به این چیزهای پیش پا افتاده فکر نمی کنم. من هرگز این چیزهای پست را طالب نیستم، من می خواهم خدا را تجربه کنم.”

راماجونا دوباره پرسید، “آیا هیچگاه به عشق فکر نکرده ای؟”

مرد با تاکید تمام پاسخ داد: “من حقیقت را می گویم.”

مرد بیچاره درست می گفت. در دنیای مذهب، عاشق بودن یک عدم صلاحیت است. او یقین داشت که اگر می گفت عاشق کسی بوده، آن پیر از او خواهد خواست تا خودش را در همانجا و هم اکنون از آن خلاص کند __ که وابستگی ها را رها سازد و عواطف دنیایی را ترک گوید تا بتواند از او درخواست ارشاد کند. بنابراین حتی اگر هم کسی را دوست می داشته، پاسخ منفی داد. زیرا کجا می توانید شخصی را پیدا کنید که هرگز، کمی هم عاشق نبوده باشد؟

راماجونا برای سومین بار پرسید، “چیزی بگو، خوب فکر کن. نه حتی کمی عشق؟ __ برای یک نفر، برای هیچکس؟ آیا هیچکس را حتی کمی هم دوست نداشته ای؟”

سالک گفت، “مرا ببخش، ولی چرا یک سوال را بارها و بارها تکرار می کنی؟ من حتی از فاصله ای دور هم عشق را لمس نکرده ام. من می خواهم خدا را تجربه کنم.”

آنوقت در اینجا راماجونا گفت، “پس تو باید مرا معذور بداری. لطفاً نزد دیگری برو. تجربه ی من نشان می دهد که اگر کسی را دوست داشته باشی، هر کسی را، که اگر مزه ای از عشق را چشیده باشی، آن عشق می تواند به چنان نقطه ای گسترش یابد که به خداوند برسد. ولی اگر تو هرگز عاشق نبوده ای، آنوقت چیزی در درون نداری که رشد بدهی. تو آن بذر را نداری که بتواند به یک درخت رشد یابد. برو و از دیگری بپرس.”
اگر بین یک زن و شوهر عشق نباشد… اگر زن عشق به شوهر را نشناخته باشد و شوهر هم عشق ورزیدن به زنش را نشناسد، اگر فکر کنید که اینان قادر خواهند بود به فرزندانشان عشق بدهند، در اشتباه تاسف بار و اندوه آوری هستید!

مادر تنها می تواند به آن اندازه عاشق پسرش باشد که عاشق شوهرش است __ زیرا آن پسر بازتاب شوهرش است.

اگر عشقی برای شوهر نباشد، چطور ممکن است عشق به کودک وجود داشته باشد؟

و اگر به کودک عشق داده نشده باشد – فقط بزرگ کردن و بارآوردن فرزندان، عشق نیست – چطور از فرزند انتظار دارید که مادر و پدرش را دوست بدارد؟

اشو

*

خنده مقدس تر است تا نیایش 

خنده مقدس تر است تا نیایش ، رقصیدن معنوی تر است تا تکرارکردن یک مانترا ، عاشق هستی بودن کیهانی تر است تا رفتن به کلیسا.

اشو

برگردان از راگو

ناآشنایی اکثر ایرانیان با زبان انگلیسی

از کلاس دوم راهنمایی تا پایان دبیرستان و دوره پیش دانشگاهی، 6 سال زبان انگلیسی می خوانیم و در دانشگاه نیز همه رشته ها ، زبان انگلیسی عمومی و تخصصی خاص خودشان را دارند. با این حال، وقتی فارغ التحصیل می شویم، اکثرمان از خواندن یک صفحه روزنامه انگلیسی زبان یا 5 دقیقه صحبت کردن با یک فرد خارجی یا نوشتن دو سطر نامه بدون غلط املایی و گرامری به زبان انگلیسی عاجزیم.

جالب و البته تاسف انگیز اینجاست که این ناتوانی علمی، فقط ویژه دیپلمه ها و لیسانس ها نیست بلکه بخش قابل توجهی از کسانی که مدرک دکتری (حتی واقعی) هم دارند، بدین معضل دچارند و نکته اینجاست که برای ورود به دوره دکتری باید انگلیسی را در حد تافل بلد باشند ولی اینکه چگونه حتی بعد از گرفتن دکتری نیز دو کلمه نمی توانند انگلیسی بخوانند و بنویسند و صحبت کنند، از عجایب روزگار است.

اکثر شهروندان ایرانی که صدها ساعت از عمرشان را در کلاس های زبان انگلیسی در مدرسه و دانشگاه و موسسات زبان گذرانده اند، در حالی با این زبان بین المللی بیگانه اند که شرایط زیست در جامعه امروزی، روز به روز دانستن زبان انگلیسی را ضروری تر ساخته است.

اگر در سالیان گذشته، فقط گروه اندکی مانند دیپلمات ها و تجار بین المللی نیازمند دانستن زبان انگلیسی بودند و برای بقیه مردم، دانستن زبان خارجی، حداکثر یک "پز" محسوب می شد، امروز با گسترش اینترنت، توسعه سفرهای خارجی، الزامات تجاری در عرصه بین المللی، نیازهای علمی و پژوهشی و حتی تفریحی، اکثر شهروندان حتی گاه به طور روزانه با زبان انگلیسی سروکار دارند که شاید ساده ترین آنها، همین پنجره های سیستم های عامل رایانه هایشان باشد که حاوی پیام هایی به زبان انگلیسی اند و خیلی هایمان حتی برای خواندن و فهمیدن اینکه چه چیزی بر روی صفحه مونیتورمان ظاهر شده، نیازمند کمک دیگران هستیم!

در بسیاری از کشورها، مانند پاکستان، اکثر مردم عادی، علاوه بر زبان مادری، انگلیسی نیز صحبت می کنند یا در اروپا که اکثر مردم به زبان هایی غیر از انگلیسی (مانند اسپانیولی، فرانسوی، آلمانی...) تکلم می کنند، با زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم آشنایی کامل دارند. اصلا چرا راه دوری برویم، در همین دبی نیز از شیوخ عرب گرفته تا رانندگان تاکسی و مغازه داران جزء ، انگلیسی را به حکم الزامات زمانه یاد گرفته اند.

در این میان، مردم ایران برغم استعدادی که دارند، عمدتا از این زبان بی نصیب اند و تازه وقتی پای به خارج می گذارند، از همان فرودگاه کشور مقصد متوجه می شوند که چقدر از قافله عقب هستند!

البته این مساله فقط درباره شهروندان عادی صدق نمی کند و خیلی از مقامات و مسوولان ما نیز که با خارج از کشور سروکار دارند، زبان انگلیسی را بلد نیستند و در مقابل همتایان خارجی شان کم می آورند و این، البته برای ایران، وجهه خوبی ندارد.

متاسفانه برغم آنکه سیستم آموزشی زبان انگلیسی در ایران سالهاست که ناکارآمدی و بی خاصیتی خود را ثابت کرده ولی باز به همان روال خود ادامه مسیر می دهد و حاصلی جز اتلاف سرمایه های کشور و عمر مردم ندارد.

شاید علت عمده یا حداقل یکی از دلایل اصلی وضعیت حاضر، این باشد که آموزش زبان انگلیسی در ایران از همان یکی دو سال اول آغاز تحصیلات رسمی در دوره ابتدایی شروع نمی شود. متخصصان معتقدند که فرایند زبان آموزی، هر چقدر که در سنین پایین تر آغاز شود، به همان میزان موفق تر و پایدارتر خواهد بود.

از این رو، آموزش زبان انگلیسی به عنوان فراگیرترین زبان بین المللی، از مقطع ابتدایی یک نیاز استراتژیک محسوب می شود که اگر نسبت به آن بی توجهی شود، در آینده- که امیدواریم توسعه مناسب تر تعاملات بین المللی ایران و ایرانیان را جهان را شاهد باشیم- مشکلات عدیده ای از رهگذر ناآشنایی ایرانیان به زبان انگلیسی پدید خواهد آمد.

این، هشداری است که بی توجهی عامدانه به آن نامی جز خیانت یا حداقل جهالت و تعصب نخواهد داشت.

حکایت جالب wc و انگلیسی ها!!

در آن دورانی که به توالت‌های عمومی در شرق اطمینان کمتری وجود داشت، خانمی انگلیسی در تدارک سفری به هندوستان بود. مهمانخانه کوچکی را که متعلق به مدیر مدرسه محلی بود در نظر گرفت و اتاقی در آن رزرو کرد. چون نگران بود که آیا در مهمانخانه توالت وجود دارد یا خیر؛ در نامه‌ای به مدیر مدرسه سؤال کرد که آیا در مهمانخانه مورد نظر دبلیو سی (WC) وجود دارد یا خیر؟

مدیر مدرسه تسلط کاملی به زبان انگلیسی نداشت، نزد کشیش محلی رفت و پرسید که دبلیو سی (WC) به چه معنی است؟

کشیش هم تا آن زمان نشنیده بود. دو نفری همت گماشتند تا معانی احتمالی این دو حرف را بیابند و نهایتاً به این نتیجه رسیدند که خانم مزبور طالب وی ساید چاپل (Wayside Chapel) “کلیسایی کوچک در کنار جاده” است، که بداند آیا کلیسایی کنار جاده، نزدیک مهمانخانه وجود دارد یا خیر؟ آنها ابداً به ذهنشان خطور نکرد که این دو حرف ممکن است به معنی توالت باشد.

مدیر مدرسه در جواب خانم نامه‌ای به شرح زیر نوشت:

خانم عزیز در کمال مسرت به اطلاع شما می‌رسانم که در ٩ مایلی مهمانخانه یک دبلیو سی (WC) وجود دارد که در میان بیشه‌ای از درختان کاج قرار گرفته و اطراف آن را چشم‌اندازی زیبا فرا گرفته است. این دبلیو سی (WC) گنجایش ٢٢٩ نفر را دارد و روزهای یکشنبه و پنجشنبه باز است. چون انتظار می‌رود افراد بسیاری در ماه‌های تابستان به اینجا بیایند، توصیه می‌کنم زودتر تشریف بیاورید.

اما در این دبلیو سی (WC) فضای ایستاده هم زیاد وجود دارد. این وضعیت مطلوبی نیست بخصوص اگر عادت داشته باشید مرتباً به آنجا بروید. شاید برای شما جالب باشد که بدانید دختر من در دبلیو سی (WC) ازدواج کرد و در آنجا بود که با شوهرش ملاقات کرد. واقعه بسیار عالی و جالبی بود. در هر محل نشستن ده نفر نشسته بودند. مشاهده سیمای آنها و شادمانی آشکار آنها بسیار دلپذیر بود. از هر زاویه می‌توان عکس گرفت. متأسفانه همسرم بیمار شده و اخیراً نتوانسته است به آنجا برود. تقریباً یک سال از آخرین مرتبه‌ای که رفته می‌گذرد که البته برای او بسیار دردناک است. .

البته مسرور خواهید شد بدانید بسیاری از مردم ناهارشان را با خودشان می‌آورند و تمام روز را آنجا می‌گذرانند که برایشان بسیار دلپذیر است. دیگران ترجیح می‌دهند قبل از وقت بیایند و تا آخرین لحظه هم بمانند. به آن بانوی محترم توصیه می‌کنم روزهای پنجشنبه به آنجا بروید زیرا نوازنده اُرگ نیز می‌آید و همراهی می‌کند.

جدیدترین چیزی که افزوده شده ناقوسی است که هر وقت کسی وارد می‌شود زنگ می‌زند. بازاری هم در آنجا داریم که نشیمن‌گاه مخملی برای همه فراهم می‌کند چون بسیاری بر این باورند که مدت‌هاست چنین چیزی لازم بوده است. چشم به راهم که شما را تا آنجا همراهی کنم و شما را در جایی قرار دهم که همه بتوانند شما را ببینند.

آموزش غذای هندی

 سلام قصد نداشتم حالا حالا اپ کنم یعنی دل و دماغشو نداشتم...  

طرز تهیه چند نوع غذای هندی روبراتون میگم

خورشت مهاراجه

مواد لازم برای 6 تا 8 نفر:

مرغ=یک عدد(در حدود یک کیلو و دویست و پنجاه گرم)

پودر نارگیل=2 تا 3 قاشق سوپخوری

گوجه فرنگی درشت=4 تا 5 عدد

آرد نخودچی=3 قاشق سوپخوری

پیاز سرخ کرده=3 قاشق سوپخوری

نعناع و گشنیز تازه خرد کرده=2 تا 3 قاشق سوپخوری

سیر تازه=یک بوته

تخم گشنیز کوبیده نرم=2 قاشق سوپخوری

زردچوبه=یک قاشق مرباخوری

فلفل درسته دلمه ای=2 تا 3 عدد(بهتر است قرمز باشد)

فلفل سیاه کوبیده=یک قاشق مرباخوری

دارچین=1 قاشق مرباخوری

زیره بو داده کوبیده=یک قاشق مرباخوری

مغز هل کوبیده=یک قاشق مرباخوری

میخک=4 تا 5 عدد

نمک=به اندازه کافی

آب مرغ اضافی=یک لیوان(و یا یک قرص سوپ حاضر)

طرز تهیه:

مرغ را تمیز کرده می شوییم و با پیاز سرخ کرده و دو سه لیوان آب و یک لیوان آب مرغ اضافی یا قرص سوپ در ظرفی می ریزیم میخک ها را اضافه می کنیم می گذاریم مرغ نیم پز شود بعد میخک را خارج می نماییم.

فلفل دلمه ای را خرد می کنیم با نارگیل و سایر ادویه جات داخل مرغ می ریزیم.

آرد نخودچی را در کمی آب سرد حل کرده داخل خورش ریخته نعناع و گشنیز را در دو سه قاشق سوپخوری روغن کمی سرخ کرده و داخل خورش می ریزیم به اندازه کافی نمک و فلفل اضافه می کنیم می گذاریم خورش آهسته بجوشد و جا بیفتد در آخر کار مقداری آبجوش روی گوجه فرنگی ها ریخته پوست آنها را می کنیم و گوجه فرنگی ها را رنده کرده داخل خورش می ریزیم می گذاریم خورش آهسته بجوشد و آب آن کشیده بشود و تقریبا به غلظت خورش فسنجان گردد.بعد مرغ را قطعه قطعه یا درسته در ظرف قرار داده خورش را روی آن می ریزیم. ممکن است به این خورش کمی زعفران حل کرده در آب جوش اضافه نمود در این صورت خورش خوش رنگتر می گردد.

پاکورا 

مواد لازم:

آرد سفید=4/1 لیوان

آرد نخود=4/3 لیوان

پیاز نگینی شده ریز=2 عدد بزرگ

فلفل سبز تند ریز شده=1 یا 2 عدد

گشنیز ریز شده=4/1 لیوان

شوید ریز شده=4/1 لیوان

تره فرنگی ریز شده=کمی

بیکینگ پودر=1 قاشق مرباخوری

زردچوبه=1 قاشق چایخوری

نمک=به مقدار لازم

آب=3/1 لیوان

روغن برای سرخ کردن=به مقدار لازم

طرز تهیه:

1. آرد سفید+آرد نخود+بیکینگ پودر+نمک+زردچوبه+آب را با هم مخلوط کنید.

2. پیاز ریز شده را با فلفل سبز تند مخلوط کرده به مواد اضافه کنید سپس مواد را با قاشق هم بزنید.

3. سبزیجات ریز شده را به مواد اضافه کرده هم بزنید.

4. از مواد به اندازه یک قاشق غذاخوری برداشته در ماهیتابه ریخته تا در روغن فراوان سرخ شود. بقیه مواد را به همین طریق سرخ کنید.

5. پاکورا را به صورت گرم میل کنید همراه با سس فلفل یا سس گوجه فرنگی میل کنید.

میگو با ادویه

مواد لازم :

میگوی درشت 1 کیلوگرم

فلفل قرمز تند 2/1 قاشق چایخوری

فلفل سبز خرد شده 1 قاشق سوپخوری

زردچوبه 1 قاشق مرباخوری

زیره کوبیده نرم 1 قاشق غذاخوری

سیر پوست کنده کوبیده 1 قاشق غذاخوری

گشنیز ریز خرد شده 1 قاشق سوپخوری

آب لیمو ترش 3 تا 4 قاشق سوپخوری

روغن مایع 3 قاشق سوپخوری

آب 1 استکان

طرز تهیه :

فلس میگو ها را می گیریم؛روغن را در تابه مناسبی ریخته،میگو را با روغن،کمی سرخ می کنیم،به حدی که فقط صورتی شود.1 تا 2 دقیقه برای سرخ کردن آن کافی است.تمام ادویه را با آبلیمو و فلفل سبز خرد کرده و سیر کوبیده و 2/1 لیوان آب مخلوط می نمائیم و روی میگو ریخته،هم می زنیم.حرارت را ملایم می کنیم و می گذاریم میگو یکی دو جوش بزند و ادویه جذب آن بشود.باید توجه داشت که طبخ میگوها نباید زیاد طولانی شود،چون میگو هرچه بیشتر پخته شود،سفت تر می شود.بعد میگوها را در دیس گردی به طور منظم می چینیم و سس باقیمانده در ظرف را روی آنها می دهیم.گشنیز خرد کرده را نیز روی آن می پاشیم. 

اسنک هندی

۲سیر خرد شده

پودر فلفل  عدد سیب زمینی بزرگ پخته شده و له شده

۷ یا ۸ عدد نان اسلایسی ( نان مخصوص ساندویچ ساز )

مقداری برگ گشنیز خرد شده

مقداری فلفل قرمز به مقدار لازم

۱/۴ قاشق چایخوری گرم ماسالا

نمک به میزان لازم

روغن فراوان برای سرخ کردن

طرز تهیه:

سیب زمینی پخته شده و له شده را با گشنیز و فلفل سبز و پودر فلفل قرمز و نمک و گرم ماسالا خوب مخلوط می کنیم . روغن رو در یک ماهیتابه دیوار بلند می ریزیم . تا خوب داغ بشه. در یک کاسه مقداری آب می ریزیم و نان اسلایسی را فقط برای چند ثانیه خیس می کنیم و با فشار دو کفه دست آب اضافیشو می گیریم.مقداری از مواد سیب زمینی رو وسط نان می گذاریم و نان رو رول می کنیم و کناره هاشو خوب فشار می دیم تا پرس بشه و در روغن سرخش می کنیم و همراه با سس گوجه تند میل می کنیم.اگر نان کناره های برشته شده قهوه ای رنگ داشت قبل از خیساندن با چاقو کناره های قهوه ای رو جدا می کنیم

چیکن بریانی هندی

طرز تهیه برای ۱۰ الی ۱۲ نفر

پیاز ..................................... ۴ عدد

نمک ................................... به میزان لازم

روغن مایع ............................ ۱ پیمانه

کره آب شده .......................... ۱ پیمانه

ماست ................................. ۲/۱-۱ پیمانه

برگ گشنیز ........................... ۱ پیمانه

برگ نعناع ............................. ۱ پیمانه

فلفل سبز ............................. ۶ عدد

زنجبیل رنده شده ................... ۲/۱-۱ قاشق سوپخوری

سیر رنده شده ...................... ۲/۱-۱ قاشق سوپخوری

ادویه گرم ماسالا .................... ۲/۱-۱ قاشق سوپخوری

پودر فلفل ............................. ۱ قاشق سوپخوری

زردچوبه ............................... ۲/۱-۱ قاشق سوپخوری

زعفران ................................ نصف قاشق چایخوری

برنج باسماتی ...................... ۱ کیلوگرم

گوشت بره بدون استخوان ....... ۱ کیلوگرم ( ترجیحا گوشت شانه )

لیمو ................................... ۲ عدد

آرد ..................................... ۳ پیمانه

آب ..................................... ۱ پیمانهابتدا پیازها را ریز خورد میکنیم. در یک کاسه پیازها را با یک قاشق چایخوری نمک مخلوط میکنیم و به مدت ۱۰ دقیقه میگذاریم کنار.سپس روغن مایع را در یک ماهیتابه گرم میکنیم و پیازها را در حدی که رنگ آن طلایی بشه سرخ میکنیم.در مدتی که پیازها سرخ میشن ، در کاسه ای جدا آرد و آب را باهم مخلوط میکنیم تا خمیر یکدستی تشکیل بشه و روی خمیر را با یک دستمال می پوشونیم و می گذاریم کنار.در یک کاسه بزرگ شیشه ای یا سرامیکی ماست ، برگهای گشنیز ریز خورد شده ، برگهای نعناع ریز خورد شده ، فلفل سبز ریز خورد شده ، سیر ، زنجبیل ، گرم ماسالا ، پودر فلفل ، زرد چوبه ، نمک ، پیازهای سرخ شده ، آب دو عدد لیمو ، زعفران که در آب داغ دم کردیم و قطعات گوشت که در اندازه های ۱ الی ۲ سانتیمتری خورد شدن را باهم مخلوط می کنیم و به مدت ۴ الی ۵ ساعت مواد را در یخچل قرار می دیم. سپس برای برنج ابتدا برنج را می شوریم و به مدت ۲۰ دقیقه با آب سرد خیس می کنیم. بعد در یک قابلمه بزرگ آب را به جوش می آریم و برنج را به آب جوش اضافه میکنیم و مقداری هم نمک می زنیم . به مدت ۷ دقیقه برنج را روی حرارت زیاد می جوشونیم ، سپس برنج را آبکشی میکنیم.فر رو از قبل با دمای ۲۴۰ درجه سانتیگراد گرم می کنیم. در ماهیتابه در داری که بشه در فر گذاشت گوشت را به همراه سس که گوشت را در آن ترد کردیم به شکل مخروطی در ماهیتابه پهن می کنیم و برنج آبکش شده را روی گوشت پخش می کنیم .کره را گرم کرده و روی برنج می ریزیم. در ماهیتابه را کیپ می کنیم و با خمیری که آماده کردیم خوب اطراف در قابلمه را با نواری از خمیر کیپ می کنیم .وقتی فر خوب گرم شد به مدت ۴۰ دقیقه در دمای ۲۰۰ درجه سانتیگراد غذا را در فر می پزیم. وقتی ماهیتابه را از فر خارج کردیم به مدت ۱۵ دقیقه دست به ماهیتابه نمی زنیم و بعد از ۱۵ دقیقه خمیر را از در ماهیتابه جدا می کنیم. سپس غذا را در دیس می کشیم و همراه با خیار ماست میل می کنیم.

در فهرست 34 کشوری که ایرانیان را بدون روادید راه میدهند:

کیپ ورد،کومور، جیبوتی، کنیا، ماداگاسکار، موزامبیک، سیشل، تانزانیا،

توگو، اوگاندا، بولیوی، دومینیکا، اکوادور ، هائیتی، نیکاراگوئه، ونزوئلا،

ارمنستان، بنگلادش، اندونزی، لائوس، ماکائو، مولداوی، مالزی،

نپال، عمان، سریلانکا، تیمور شرقی، کوزوو،جزایر کوک،

ایالات فدرال میکرونزی،نیووی،پالائو،سام وآ،تووالو!!

البته باید خوشحال باشید چون امروز سوریه نیز به جمع این کشور ها اضافه شد  

چند کشور ناشناخته ی این لیست را بهتر بشناسیم !!! 

نیویی

Niue

دروغ چرا هر چی گشتم نتونستم بفهمم کشور دوست و برادر نیووی کجای دنیا قرار داره
اصلا کشوره یا نه؟

بعد فهمیدم یکی از جزایر نیوزلنده که مستقل شده

جمعیت : حدود 1400 نفر !!!

............ ......... ......... ......... ......... .. ............ ......... ......... ......... ......... .. ............ ......

تووالو

Tuvalu

تووالو کشوری است جزیره ای در اقیانوس آرام است و پایتخت آن فونافوتی است. این جزیره که در گروه جزایر پولینزی قرار دارد، سابقا جزایر الیس نامیده میشده است.

در تووالو که به صورت پادشاهی اداره میشود، ملکه انگلیس رئیس حکومت است و نمایندگی از او را یک حکمران در این کشور به عهده دارد.

جمعیت این کشور حدود ۱۲ هزار نفربا میانگین سنی ۲۵ سال است. امید به زندگی برای زنان ۷۱ و برای مردان ۶۸ سال است. در این کشور زبان***های تاووالویی و انگلیسی رایج است.

............ ......... ......... ......... ......... .. ............ ......... ......... ......... ......... .. ............ .........

جزایر کوک

Cook Islands

نوع حکومت پادشاهی مشروطه
• رئیس ایالت ملک الیزابت دوم
• نماینده ملکه فردریک گادوین

جمعیت : حدود 20 هزار نفر

............ ......... ......... ......... ......... .. ............ ......... ......... ......... ......... .. .......

ایالات فدرال میکرونزی

Federated States of Micronesia

ایالات فدرال میکرونزی کشوری است در اقیانوس آرام. پایتخت آن پالیکیر است.میکرونِزی یکی از مناطق قارهٔ اقیانوسیه است.

بر اساس قراردادی آمریکا وظیفه دفاع از این کشور را به عهده دارد و میتواند نیروهای نظامی خود را در آن مستقر کند. میکرونزی در قبال این لطف به آمریکاسالانه ۱۰۰ میلیون دلار از آمریکا دریافت میکند و مردم این کشور اجازه دارند در آمریکا کار و زندگی کنند.

جمعیت: ۱۰۷،۶۶۵ نفر
پایتخت: پالیکیر
واحد پول: دلار آمریکا

............ ......... ......... ......... ......... .. ............ ......... ......... ......... ......... .. ..

پالائو

Beluu er a Belau

کشوری جزیره ای در اقیانوس آرامواقع در ۸۰۰ کیلومتری شرق فیلیپین است. پالائو در ۳۲۰۰ کیلومتری جنوب توکیو واقع شده .
تا سال ۱۹۹۴ اداره این کشور در دست ایالات متحده آمریکا بود ولی از آن سال به بعد این جزیره تحت نام جمهوری پالائو مستقل شده است.

این کشور که در سال ۱۹۹۴ به استقلال رسید، با جمعیتی حدود ۲۰ هزارنفر یکی از کم جمعیت ترین و کوچک ترین کشورهای جهان است.

پایتخت پالائو شهر ملکئوک است.

............ ......... ......... ......... ......... .. ............ ......... ......... ......... ......... .. ..

ساموآ

Malo Sa'oloto Tuto'atasi o Samoa

این کشور شامل دو جزیرهٔ آتشفشانی -ساوایی و اپولو- و چند جزیرهٔ کوچکتر است

پایتخت این کشور شهر آپیا ( Apia ) با۵۸,۸۰۰نفر جمعیت می باشد .

............ ......... ......... ......... ......... .. ............ ......... ......... ......... ......... .. ..

تیمور شرقی

Democratic Republic of Timor-Leste

تیمور شرقی تا سال 2002 میلادی از جمله استان های اندونزی بود و در پی قیام ها و شورش های استقلال طلبانه از این کشور جدا شد ، سرانجام 20 می 2002 میلادی تیمور شرقی از اندونزی اعلام استقلال کرد .

مردم این کشور کوچک و پرجمعیت طی همه پرسی عمومی و زیر نظارت نیروهای حافظ صلح ملل متحد، در سال ۲۰۰۲ به استقلال خود از اندونزی رای دادند.

جمعیت : حدود 1 میلیون و 200 هزار نفر

............ ......... ......... ......... ......... .. ............ ......... ......... ......... ......... .. ..

کومور یا مجمع الجزایر قمر

الإتّحاد القمریّ

در جنوب شرقی آفریقا در آبهای اقیانوس هند و در شرق سواحل موزامبیک و شمال غربی ماداگاسکار قرار دارد.

نوع حکومت جمهوری فدرال
• رئیس جمهور احمد عبدالله محمد سامبی

سامبی که یک روحانی و در عین حال تاجرپیشه ای موفق است، به مدت چهار سال علوم دینی و سیاسی را در حوزه علمیه قم ایران خوانده است.فرودگاه این کشور به رایگان و توسط دولت ایران ساخته شد

جمعیت : 790 هزار نفر

............ ......... ......... ......... ......... .. ............ ......... ......... ......... ....

کیپ ورد

República de Cabo Verde

کیپ ورد (دماغه سبز) کشوری است در اقیانوس اطلس شمالی و نزدیک ساحل غربی آفریقا. پایتخت آن پرایا است.

جمعیت : حدود 503 هزارنفر

Raksha bandhan

 

هند سرزمین خداها ، الهه ها و یک هزار اعتقادات ، سرزمین رنگها و جشنهاست. این جشنهای رنگارنگ و شاد باعث اتحاد مردم ایالتهای مختلف و ادیان مختلف می شود.

یکی از جشنهای مردم هندو در هندوستان که مانند سایر جشنها با شادی و شور ، شلوغی و سروصدا همراه با پایکوبی برگزار می شود ، فستیوال Raksha bandha می باشد.

این جشن یک جشن خواهری و برادری است که هر سال در روز Poornima ( شبی که ماه کامل است ) از ماه Shravan برگزار می شود . در این مراسم یک نوع بند از نخ توسط خواهر به مچ دست برادر بسته می شود. خواهر با بستن این بند ، مهر و محبت و علاقه و عشق خود را نسبت به برادر بیان می کند و پیمان خواهری و برادری که یکی از خالص ترین و عمیق ترین و شریف ترین احساسات بشری است محکم تر می شود.این روز یک فرصت مناسب برای ارج نهادن به این احساس پاک است.

این نخ که توسط خواهر به مچ دست برادر بسته می شود Rakhi نام دارد. معمولا از یک نخ ابریشمی به رنگ طلایی یا نقره ای تشکیل شده است که توسط پولک یا سنگهای زینتی به شکل خاص و زیبایی آراسته می شود. خواهر نخ را به دست برادران خود می بندد و برای داشتن زندگی طولانی به آنها دعا می کند و با قبول نخ از طرف برادر ، او نیز متعهد می شود که خواهر خود را حمایت کند. 

 

اما این تشریفات سنتی تنها برای قوی تر کردن عشق خواهر و برادر نیست بلکه برای گسترش مرز مشترک فامیلی است . بطوریکه یک دختر می تواند این بند مقدس را به دستان دوستان نزدیکش یا همسایهها نیز ببندد. و امروزه اغلب دختران با بستن این نخ به مچ دست پسری که به او علاقمند هستند ، پرده از احساسات خود برمی دارند و عشق و علاقه خود را از این طریق به آن پسر بیان می کنند .

این جشن هم مانند سایر جشنهای هندی همراه با شیرینیهای مخصوص به این جشن و هدایای مخصوص این جشن می باشد.

لحضه ای که این بند به دست کسی بسته می شود لحضه ای به یاد ماندنی است زیرا با نخی نازک پیمانی بین دو نفر بسته می شود که باعث افزایش اعتماد و عشق و علاقه بین آن دو است . با یک نخ نازک عشقی سرازیر می شود که هیچ زنجیر آهنی قادر به انجام آن نیست. 

روزهای جشن دیوالی

هر کدام از روزهای این جشنواره پنج روزه با نامی خاص و بر اساس افسانه های مختلف اهمیت خود را تا امروز حفظ کرده اند.در استانهای مختلف هند این نامها و افسانه ها مختلف می باشد.

 روز اول

اولین روز از جشن پنج روزه دیوالی دهان ترایوداشی (Dhantrayodashi) یا دهان تراس (Dhan teras) نام دارد.این جشن عموما در ماهها اکتبر یا نوامبر و روز سیزدهم ماه آشوین (Ashwin) از تقویم قمری هندی برگزار می شود که دو روز قبل از جشن دیوالی اصلی می باشد. Dhan به معنی ثروت است و Dhanteras به معنی اهمیت به ثروت زیاد می باشد.بنا بر آیین هندو نه تنها مال و ثروت باعث آلوده شدن به گناه نیست ، بلکه ثروت نشانه پاداشی است که انسان در برابر اعمال و کردار خوب به دست می آورد. این جشن برای احترام به لاکشمی (Laxmi) خدای ثروت و کامیابی برگزار می شود. که الهه لاکشمی در این روز پرستیده می شود. یکی از مناسکهای مذهبی که در این روز انجام می شود Deepdaan نام دارد . که برای همه اشخاص و اجداد خانواده چراغی روشن می شود و در رودخانه یا آبی شناور می شود.

Dhanteras را همچنین Yamadeepan نیز می گویند. افسانه مربوط به این نام بسیار دلچسب است.داستان مربوط به پسر شانزده ساله پادشاه هیما (Hima) می باشد. او بر اساس طالعش در چهارمین روز ازدواجش توسط مار گزیده می شود. به همین علت در آن روز مخصوص عروس جوان سعی می کند تا جان همسرش را حفظ کند. او همسرش را به اتاق خوابش می برد و با روشن کردن چراغهای بسیاری همه جا را روشن می کند. مقدار زیادی جواهرات و سکه های طلا و نقره جلوی در ورودی اتاق خواب قرار می دهد. و تمام طول شب با خواندن آواز و داستان سرایی سعی می کند تا همسرش را بیدار نگه دارد.وقتی یاما (Yama) خدای مرگ به شکل مار ظاهر می شود . با دیدن درخشش جواهرات چشمانش خیره آنها می شود. بر روی کپه جواهرات مینشیند و به آواز و قصه های عروس جوان گوش می دهد. صبح به آرامی آنجا را ترک می کند.بدین گونه زن جوان می تواند شوهرش را از مرگ برهاند.

در این روز تمام خانه ها و مغازه ها را با وسایل تزئینی مخصوص این جشن تزیین می کنند.جلوی در خانه ها چراغهای رنگی نصب می کنند و طرحهایی زیبایی یا جای دو پای کوچک را با پودرهای رنگی برای خوش آمد گویی به لاکشمی می کشند. به همدیگر هدایای جشن دیوالی را می دهند و آواز مذهبی در تحسین الهه لاکشمی در این شب می خوانند.معمولا یکی از سنتهای این روز بوده که مردم طلا و جواهرات خود را در این روز خرید کنند.

روز دوم

روز دوم دیوالی نارک چاتورداسی (Narak Chaturdasi) نام دارد. این روز، چهاردهمین روز ماه قمری و شب دیوالی است. در این روز کریشنا (Krishna بزرگ‌ترین خدای هندویان)، اهریمنی به نام ناراکاسور (Narakasur) را نابود کرده و جهان را از ترس رهانیده است. مادر ناراکاسور، اعلام می‌کند که روز مرگ فرزندش که موجب ناراحتی عموم را فراهم می‌کرده نباید به عزاداری بگذرد و باید روزی برای جشن و شادی اعلام شود.
در نتیجه، پیام روز دوم این است که منافع جامعه باید همواره بر منافع فردی و نسبتهای فامیلی ارجحیت داشته باشد.

از مراسم روز دوم، ماساژ بدن با روغنهای مخصوص برای رفع خستگی، حمام قبل از طلوع آفتاب و استراحت است تا همه بدون خستگی و با شادی و علاقه برای اجرای مراسم دیوالی در روز بعد آماده باشند.

 روز سوم

مراسم واقعی دیوالی در روز سوم Laxmi Pooja اجرا می‌شود. در این شب ماه به کلی غروب می‌کند و تاریکی کامل آسمان را فرا می‌گیرد. در این تاریکی، دیوالی امکان تجلی واقعی خود را به دست می‌‌آورد.

در این روز مردم از لاکشمی، الهه ثروت، برای نعمات متعدد او سپاسگذاری می‌کنند و مراسم دعای شکرگذاری که پوجا (Puja) نام دارد، هم در سپیده دم و هم هنگام غروب آفتاب انجام می‌گیرد. اعتقاد بر این است که الهه ثروت از خانه‌هایی که پاکیزه نبوده و به خوبی روشن نشده اند، دیدن نمی‌کند. بنابر این همه برای تمیز نگه داشتن خانه خود بسیار کوشش می‌کنند، درها و پنجره‌ها را باز میگذارند و تمام چراغها را روشن می‌کنند.و در تمام طول شب چراغها را روشن نگه می دارند.پس از مراسم دعا و عبادت که با سرود و اهدای هدایای مختلف به حضور خدایان همراه است و به جا آوردن عبادت در خانه، مردم به دیدار همدیگر رفته و به رد و بدل کردن شیرینی و هدیه می‌‌پردازند.هنگام غروب، خانه‌ها و خیابانها با چراغها، فانوسها و شمعهای بی شمار تزیین می‌شود. و مردم در خارج از خانه‌ها گرد آمده و منتظر ورود الهه به داخل خانه و برکت بخشیدن به آن هستند. در این مدت آنها به آتش بازی و تماشای فانوسها میپردازند.

شب چراغ افروزی ، شب نیایش ویژه لاکشمی برای پذیرایی الهه سرمایه است و مرز پایان یک سال بازرگانی و آغاز سال تازه شمرده میشود. دیوالی بزرگ نه تنها برای سرمایه داران بلکه برای همه کسانی که کار و دستمزدی دارد، روز چوپرا پوجن یا سرمایه ستایی و گشایش دفترچه های حسابی نو پنداشته میشود.

افسانه ای که در رابطه با این روز نقل شده است مربوط به پسر کوچکی به نام Nichiketa می باشد.او باور داشت که خدای مرگ یاما از سیاهی این شب سیاهتر است.اما او وقتی یاما را به صورت شخصی با قیافه ساکت و آرام و قامتی با وقار دید بسیار متعجب شد.یاما به او توضیح داد که تنها با گذشتن از این تاریکی Amavasya و مرگ است که انسان می تواند بالاترین نور عقل را ببیند و روحش از اسارت این قالب مادی نجات یابد و با عالیترین نیروها و قدرتها بیامیزد.بدین گونه نیکلاس فرق زندگی مادی و مرگ را درک کرد. و او در این شب در جشن دیوالی شرکت کرد.

 روز چهارم

روز چهارم به نامهای پادوا (Padwa)، وارشا پراتی پادا (Varshapratipada) و کارتیکا شودا پادیامی (Kartika Shudda Padyami) خوانده می‌شود. اهمیت این روز در داستانی است که از کریشنا نقل می‌شود.

او متوجه می‌شود که مردم یک دهکده برای زمینهای زراعی خود دست به دامان ایندرا Indra)) خدای رعد شده‌اند تا برایشان باران کافی بفرستد و مدام مراقبند تا خشم او موجب بروز طوفان و سیل نشود. کریشنا این کار را نکوهش می‌کند و می‌گوید که هر کس موظف است از گاوهای خود که مهم‌ترین بخش زندگی آنها هستند نگهداری کند نه اینکه به پرستش خدایی خشمگین بپردازد. این گفته موجب خشم فراوان ایندرا می‌شود و طوفانی را بر سر دهکده روانه می‌کند.کریشنا نیز با بلند کردن تپه گوواردهان (Govardhan) و نگه داشتن آن بر فراز دهکده از مردم محافظت می‌کند. تا امروز نیز در شمال هند، مردم به طور سمبولیک به پرستش تپه گوواردهان میپردازند و آن را محل عبور کریشنا می‌دانند. از طرفی این کار آنها به نوعی برای آرام کردن نیروهای طبیعت و جلوگیری از طوفان و سیل هم هست.

این روز اولین روز از سال نو قمری است.که حسابهای قدیمی بسته میشود . حسابهای جدید باز میشود.تا مردم تشویق شوند کینه و نفرت و حسادت را از زندگی خود حذف کنند. مردم آتش بازی می کنند و با انفجار ترقه روحهای شیطانی را دور می کنند.

به این روز اناکوت (کوه خوراکه) هم گفته شده است . ویژه به جا آوردن نیایش گواردهن یا پرستش کرشنادرنیایشگاههای برون از خانه به شادمانی بزرگداشت پادشاه شدن ویکرم ادیتیا است.در این روز مردمان پنجاب، هریانه، اتراپردیش و بیهار بلندیهای تپه مانندی میسازند، سپس آن را با گلبرگها میپوشانند و همانجا به نیایش میپردازند.

روز پنجم 

همانطور که روز راکشا بندهان (Raksha Bandhan) روز برادر نامیده شده است، این روز پنجمین روز که بهرارتی دوج (Bhratri Dooj) نام دارد، به خواهران اختصاص یافته است. این روز نماد عشق بین خواهر و برادر دانسته شده است.

در زمانهای بسیار قدیم یمراج (Yamraj) خدای مرگ به دیدار خواهر خود یمونا (Yamuna) می رود.خواهر یک تیکه ((Tilka خال سرخ فرخنده به پیشانی برادر می زند.آنها باهم گفتگو می کنند و غذا می خورند و از کنار هم بودن لذت می برند و هدایایی بین آنها مبادله می شود که نماد عشق بین آنها بود.بعد از آنروز یاما به همه می گوید که اگر هر کس از خواهر خود Tilka فرخنده دریافت کند خوشبخت می شود.

در افسانه دیگری آمده است که کرشنا پس از کشتن دیو راون نزد خواهرش سبهادرا آمد. سبهادرا به برادرش مهربانانه خوش آمد گفت و بر سر و شانه اش شیرینی و گلهای بسیاری افشاند و در پایان به پیشانیش تیکه (خال مقدس) سرخی گذاشت. میگویند اگر در واپسین روز دیوالی برادر به دیدن خواهر برود و تیکه یی از دست وی به پیشانیش گذاشته شود، هرگز به دوزخ نخواهد رفت.

از آن روز به بعد در چنین روزی برادران به دیدار خواهران خود می روند تا از این عطیه سهمی برده باشند. در این روز برادر برای خواهر هدیه ای تقدیم می کند و خواهر برای او دعا می کند.در بنگال، خواهران برای سلامت،موفقیت و شادی برادران خود، مراسم دعای خاصی انجام می‌دهند که بهای فوتا (Bhai fota) نام دارد. جشنواره دیوالی در این روز پایان میابد و مردم با روحیه تازه سال نو را آغاز می‌کنند.

زندگی مردم روستاهای هند به روایت تصویر

هند با جمعیت بسیار زیاد و خاک پهناورش سرزمین عجایب است. این کشور علی رغم اینکه اکنون یکی از قدرت های نوظهور اقتصادی جهان است اما...

 زندگی در روستاهایش و در هر نقطه از سرزمین وسیع اش هنوز سبک ابتدایی و سنت‍ی اش را حفظ کرده است.

جشن رنگ

جشن «هولی» که به آن جشنواره رنگ ها نیز می گویند، یکی از آیین های باستانی و از جشن های بهاری هندوها است و آن را روز پیروزی خیر بر شر می دانند. در این روز مردم از پیر و جوان بر روی هم پودرها و مایعات رنگی می پاشند و رقص و شادی می کنند.

جشن سال نو هندی

امروز ۱۶ مارچ سال نو و آغاز فصل بهار در هند با شکوه فراوان برگزار شد.توضیح زیادی در این مورد نمیتونم بدم چونکه تازه دارم تحقیقاتی رو در مورد این جشن شروع کردم و میخوام بدونم چه ارتباطی با جشن نوروز ما ایرانیها داره.

بدرود

جشن های تمام نشدنی هندی ها

دیروز جشن رنگ بود پریروز هم یه جشنی داشتن ولی اسمش و نمی دونم چیه  

جشن رنگشون که معلومه به هم دیگه رنگ واب می پاشن البته پودر مخصوص رنگ که سریع هم پاک می شه. جشن پریروزیشون هم دم در همه خونه ها آتیش روشن کرده بودن و دست می زدن و می رقصیدن ُجالب اینکه آتیشو با پشکل و هیزم روشن می کردن! 

منم که بعد از ۵ ماه از ایران برگشته بودم سریع رفتم کالج و فرم شرکت در امتحاناتو پر کردم.امتحاناتم آخر مارچ شروع می شه.

بازگشت به هندوستان

از ایران موندن خسته شدم تا دو هفته دیگه برمی گردم هند. 

ایران واقعا خسته کننده است نه خوشی داری نه چیزی داری که بهش دلخوش باشی 

بنظرم ول معطلم هر چی بیشتر تو این مملکت گل وبلبل بمونم بیشتر عمرمو تلف کردم.

تاریخجه و تصاویر دیوالی، جشن 5 روزه هندوها

درواقع نمایش نور در این جشنواره یکی از جذابترین بخش‌های آن است. تمام خانه‌ها، از فقیرانه‌ترین کلبه‌ها تا اشرافی‌ترین کاخها، با نور نارنجی رنگ...
دیوالی از جمله جشنهای هندوان است.
دیوالی یک جشنواره پنج روزه هندوها است که در سراسر هند اجرا می‌شود و تاریخ اجرای آن به زمانهای پیش از تاریخ بازمی‌گردد.
این جشنواره پنج روزه بر اساس گاهشماری هندی، در روز پانزدهم کارتیکا آغاز می‌شود. از آنجایی که محاسبه ماههای هندی، قمری است؛ تاریخ دیوالی در تقویمهای دیگر متغیر است. امسال دیوالی با هفدهم اکتبر قرینه شد.
طی روزهای قبل از جشن، تمام خانه‌ها پاکیزه و مرتب شده و پنجره‌ها برای خوشامدگویی به لاکشمی (Lakshmi)، الهه توانگری و کامیابی گشوده می‌شوند.

نام دیوالی، تحریف شده واژه دیپاوالی (Deepavali) – دیپا به معنی نور و آوالی به معنای ردیف و صف - و در کل به معنای صفی از نور است. درواقع نمایش نور در این جشنواره یکی از جذابترین بخش‌های آن است. تمام خانه‌ها، از فقیرانه‌ترین کلبه‌ها تا اشرافی‌ترین کاخها، با نور نارنجی رنگ فانوسهایی به نام دیا (Diya) برای تبریک و سلام به لاکشمی روشن می‌شوند.
فانوس یا دیپ (Deep)، نشانه دانش است و افروختن چراغ دانش در بین مردم به معنای درک فلسفه هر روز خاص از این جشنواره و به عمل درآوردن این فلسفه، در زندگی روزمره ‌است.
طرحهای الوان رنگولی (Rangoli نقوشی سنتی و بسیار زیبا که در روزهای عید و مناسبتها، از دیرباز برای تزیین کف اتاق، حیاط و درگاه خانه‌ها، برای خوشامد گویی به خدایان ترسیم می‌شده ‌است. این نقاشیها با پودرهای رنگ و توسط زنان اجرا می‌شده‌است)، گل آرایی و آتش بازی، این فستیوال را که پیام آور شادی، نشاط و خوشبختی در سال جدید است، از شکوه و زیبایی خاصی برخوردار می‌کند.
جشنواره دیوالی در ابعاد وسیع و تقریباً در تمام مناطق هند برگزار می‌شود و درواقع، پیش درآمد سال نو است. دیوالی حتا در کشورهایی چون تایلند، ترینیداد، سیام و مالایا نیز- با تفاوتهایی- اجرا می‌شود.
روز اول دیوالی دهان ترایوداشی (Dhantrayodashi) یا دهان تراس (Dhan teras) نام دارد. «دهان» به معنای «ثروت» و «ترایوداشی» به معنی روز سیزدهم است. در کل این نام به روز سیزدهم از نیمه اول ماه قمری کارتیکا اشاره می‌کند که در آن، دهان وانتاری (Dhanvantari)، یکی از نمودهای ویشنو (Vishnu) خدای هندی، از آبهای اقیانوسی که دانش طب روحانی "اهوروداً را در خود دارد، خارج می‌شود و به مردم کمک می‌کند بر علیه بیماری و مرگ مبارزه کنند. در غروب این روز، هندوها باید حمام کنند و هدایای خود را که شامل فانوس‌های روشن دیا (Deeya) و شیرینیهایی به نام پراساد (Prasad) است را به حضور یاما راج (Yama Raj خدای مرگ) تقدیم کنند. این کار باید در نزدیک یک درخت مقدس که ممکن است در باغ یا خانه شخصی افراد هم باشد، صورت می‌گیرد و در صورت نبودن چنین درختی، یک محل پاکیزه در حیاط جلوی خانه هم، قابل قبول خواهد بود.
روز دوم دیوالی نارک چاتورداسی (Narak Chaturdasi) نام دارد. این روز، چهاردهمین روز ماه قمری و شب دیوالی است. در این روز کریشنا (Krishna بزرگ‌ترین خدای هندویان)، اهریمنی به نام ناراکاسور (Narakasur) را نابود کرده و جهان را از ترس رهانیده‌است. مادر ناراکاسور، اعلام می‌کند که روز مرگ فرزندش - که موجب ناراحتی عموم را فراهم می‌کرده- نباید به عزاداری بگذرد و باید روزی برای جشن و شادی اعلام شود.
در نتیجه، پیام روز دوم این است که منافع جامعه باید همواره بر منافع فردی و نسبتهای فامیلی ارجحیت داشته باشد.
از مراسم روز دوم، ماساژ بدن با روغنهای مخصوص برای رفع خستگی، حمام قبل از طلوع آفتاب و استراحت است تا همه بدون خستگی و با شادی و علاقه برای اجرای مراسم دیوالی در روز بعد آماده باشند. فانوس یاما دیا در این شب نباید روشن شود.
مراسم واقعی دیوالی در روز سوم اجرا می‌شود. در این شب ماه به کلی غروب می‌کند و تاریکی کامل آسمان را فرا می‌گیرد. در این تاریکی، دیوالی امکان تجلی واقعی خود را به دست می‌آورد.
در این روز مردم از لاکشمی، الهه ثروت، برای نعمات متعدد او سپاسگذاری می‌کنند و مراسم دعای شکرگذاری که پوجا (Puja) نام دارد، هم در سپیده دم و هم هنگام غروب آفتاب انجام می‌گیرد. اعتقاد بر این است که الهه ثروت از خانه‌هایی که پاکیزه نبوده و به خوبی روشن نشده‌اند، دیدن نمی‌کند. بنابر این همه برای تمیز نگه داشتن خانه خود بسیار کوشش می‌کنند، درها و پنجره‌ها را باز می‌گذارند و تمام چراغها را روشن می‌کنند.
پس از مراسم دعا و عبادت که با سرود و اهدای هدایای مختلف به حضور خدایان همراه است و به جا آوردن عبادت در خانه، مردم به دیدار همدیگر رفته و به رد و بدل کردن شیرینی و هدیه می‌پردازند.
هنگام غروب، خانه‌ها و خیابانها با چراغها، فانوسها و شمعهای بی‌شمار تزیین می‌شود. و مردم در خارج از خانه‌ها گرد آمده و منتظر ورود الهه به داخل خانه و برکت بخشیدن به آن هستند. در این مدت آنها به آتش بازی و تماشای فانوسها می‌پردازند.
روز چهارم در این روز، به نامهای پادوا (Padwa)، وارشا پراتی پادا (Varshapratipada) و کارتیکا شودا پادیامی (Kartika Shudda Padyami) خوانده می‌شود. اهمیت این روز در داستانی است که از کریشنا نقل می‌شود.
او متوجه می‌شود که مردم یک دهکده برای زمینهای زراعی خود دست به دامان "ایندراً Indra خدای رعد شده‌اند تا برایشان باران کافی بفرستد و مدام مراقبند تا خشم او موجب بروز طوفان و سیل نشود. کریشنا این کار را نکوهش می‌کند و می‌گوید که هر کس موظف است از گاوهای خود که مهم‌ترین بخش زندگی آنها هستند نگهداری کند نه اینکه به پرستش خدایی خشمگین بپردازد. این گفته موجب خشم فراوان ایندرا می‌شود و طوفانی را بر سر دهکده روانه می‌کند.
کریشنا نیز با بلند کردن تپه گوواردهان (Govardhan) و نگه داشتن آن بر فراز دهکده، از مردم محافظت می‌کند. تا امروز نیز در شمال هند، مردم به طور سمبولیک به پرستش تپه گوواردهان می‌پردازند و آن را محل عبور کریشنا می‌دانند. از طرفی این کار آنها به نوعی برای آرام کردن نیروهای طبیعت و جلوگیری از طوفان و سیل هم هست.
در این روز، برای سال نوی اقتصادی، دفترهای پس انداز تازه‌ای می‌گیرند تا سال را با موفقیت مالی و رونق اقتصادی سپری کنند.
روز پنجم, همانطور که روز راکشا بندهان (Raksha Bandhan) روز برادر نامیده شده‌است، این روز که بهرارتی دوج (Bhratri Dooj) نام دارد، به خواهران اختصاص یافته‌است.
در زمانهای بسیار قدیم، در این روز یاما (خدای مرگ) به دیدار خواهر خود یامونا (Yamuna) رفت و به عنوان هدیه به او مزیتی اعطا کرد که به موجب آن، هر کس در این روز به دیدار یامونا می‌رفت، از تمام گناهانش بری می‌شد. از آن زمان تا کنون، در این روز برادران به دیدار خواهران خود می‌روند تا از این عطیه، سهمی ‌برده باشند.
در بنگال، خواهران برای سلامت، موفقیت و شادی برادران خود، مراسم دعای خاصی انجام می‌دهند که بهای فوتا (Bhai fota) نام دارد. جشنواره دیوالی در این روز پایان میابد و مردم با روحیه تازه، سال نو را آغاز می‌کنند.درواقع نمایش نور در این جشنواره یکی از جذابترین بخش‌های آن است. تمام خانه‌ها، از فقیرانه‌ترین کلبه‌ها تا اشرافی‌ترین کاخها، با نور نارنجی رنگ...
دیوالی از جمله جشنهای هندوان است.
دیوالی یک جشنواره پنج روزه هندوها است که در سراسر هند اجرا می‌شود و تاریخ اجرای آن به زمانهای پیش از تاریخ بازمی‌گردد.
این جشنواره پنج روزه بر اساس گاهشماری هندی، در روز پانزدهم کارتیکا آغاز می‌شود. از آنجایی که محاسبه ماههای هندی، قمری است؛ تاریخ دیوالی در تقویمهای دیگر متغیر است. امسال دیوالی با هفدهم اکتبر قرینه شد.
طی روزهای قبل از جشن، تمام خانه‌ها پاکیزه و مرتب شده و پنجره‌ها برای خوشامدگویی به لاکشمی (Lakshmi)، الهه توانگری و کامیابی گشوده می‌شوند.

نام دیوالی، تحریف شده واژه دیپاوالی (Deepavali) – دیپا به معنی نور و آوالی به معنای ردیف و صف - و در کل به معنای صفی از نور است. درواقع نمایش نور در این جشنواره یکی از جذابترین بخش‌های آن است. تمام خانه‌ها، از فقیرانه‌ترین کلبه‌ها تا اشرافی‌ترین کاخها، با نور نارنجی رنگ فانوسهایی به نام دیا (Diya) برای تبریک و سلام به لاکشمی روشن می‌شوند.
فانوس یا دیپ (Deep)، نشانه دانش است و افروختن چراغ دانش در بین مردم به معنای درک فلسفه هر روز خاص از این جشنواره و به عمل درآوردن این فلسفه، در زندگی روزمره ‌است.
طرحهای الوان رنگولی (Rangoli نقوشی سنتی و بسیار زیبا که در روزهای عید و مناسبتها، از دیرباز برای تزیین کف اتاق، حیاط و درگاه خانه‌ها، برای خوشامد گویی به خدایان ترسیم می‌شده ‌است. این نقاشیها با پودرهای رنگ و توسط زنان اجرا می‌شده‌است)، گل آرایی و آتش بازی، این فستیوال را که پیام آور شادی، نشاط و خوشبختی در سال جدید است، از شکوه و زیبایی خاصی برخوردار می‌کند.
جشنواره دیوالی در ابعاد وسیع و تقریباً در تمام مناطق هند برگزار می‌شود و درواقع، پیش درآمد سال نو است. دیوالی حتا در کشورهایی چون تایلند، ترینیداد، سیام و مالایا نیز- با تفاوتهایی- اجرا می‌شود.
روز اول دیوالی دهان ترایوداشی (Dhantrayodashi) یا دهان تراس (Dhan teras) نام دارد. «دهان» به معنای «ثروت» و «ترایوداشی» به معنی روز سیزدهم است. در کل این نام به روز سیزدهم از نیمه اول ماه قمری کارتیکا اشاره می‌کند که در آن، دهان وانتاری (Dhanvantari)، یکی از نمودهای ویشنو (Vishnu) خدای هندی، از آبهای اقیانوسی که دانش طب روحانی "اهوروداً را در خود دارد، خارج می‌شود و به مردم کمک می‌کند بر علیه بیماری و مرگ مبارزه کنند. در غروب این روز، هندوها باید حمام کنند و هدایای خود را که شامل فانوس‌های روشن دیا (Deeya) و شیرینیهایی به نام پراساد (Prasad) است را به حضور یاما راج (Yama Raj خدای مرگ) تقدیم کنند. این کار باید در نزدیک یک درخت مقدس که ممکن است در باغ یا خانه شخصی افراد هم باشد، صورت می‌گیرد و در صورت نبودن چنین درختی، یک محل پاکیزه در حیاط جلوی خانه هم، قابل قبول خواهد بود.
روز دوم دیوالی نارک چاتورداسی (Narak Chaturdasi) نام دارد. این روز، چهاردهمین روز ماه قمری و شب دیوالی است. در این روز کریشنا (Krishna بزرگ‌ترین خدای هندویان)، اهریمنی به نام ناراکاسور (Narakasur) را نابود کرده و جهان را از ترس رهانیده‌است. مادر ناراکاسور، اعلام می‌کند که روز مرگ فرزندش - که موجب ناراحتی عموم را فراهم می‌کرده- نباید به عزاداری بگذرد و باید روزی برای جشن و شادی اعلام شود.
در نتیجه، پیام روز دوم این است که منافع جامعه باید همواره بر منافع فردی و نسبتهای فامیلی ارجحیت داشته باشد.
از مراسم روز دوم، ماساژ بدن با روغنهای مخصوص برای رفع خستگی، حمام قبل از طلوع آفتاب و استراحت است تا همه بدون خستگی و با شادی و علاقه برای اجرای مراسم دیوالی در روز بعد آماده باشند. فانوس یاما دیا در این شب نباید روشن شود.
مراسم واقعی دیوالی در روز سوم اجرا می‌شود. در این شب ماه به کلی غروب می‌کند و تاریکی کامل آسمان را فرا می‌گیرد. در این تاریکی، دیوالی امکان تجلی واقعی خود را به دست می‌آورد.
در این روز مردم از لاکشمی، الهه ثروت، برای نعمات متعدد او سپاسگذاری می‌کنند و مراسم دعای شکرگذاری که پوجا (Puja) نام دارد، هم در سپیده دم و هم هنگام غروب آفتاب انجام می‌گیرد. اعتقاد بر این است که الهه ثروت از خانه‌هایی که پاکیزه نبوده و به خوبی روشن نشده‌اند، دیدن نمی‌کند. بنابر این همه برای تمیز نگه داشتن خانه خود بسیار کوشش می‌کنند، درها و پنجره‌ها را باز می‌گذارند و تمام چراغها را روشن می‌کنند.
پس از مراسم دعا و عبادت که با سرود و اهدای هدایای مختلف به حضور خدایان همراه است و به جا آوردن عبادت در خانه، مردم به دیدار همدیگر رفته و به رد و بدل کردن شیرینی و هدیه می‌پردازند.
هنگام غروب، خانه‌ها و خیابانها با چراغها، فانوسها و شمعهای بی‌شمار تزیین می‌شود. و مردم در خارج از خانه‌ها گرد آمده و منتظر ورود الهه به داخل خانه و برکت بخشیدن به آن هستند. در این مدت آنها به آتش بازی و تماشای فانوسها می‌پردازند.
روز چهارم در این روز، به نامهای پادوا (Padwa)، وارشا پراتی پادا (Varshapratipada) و کارتیکا شودا پادیامی (Kartika Shudda Padyami) خوانده می‌شود. اهمیت این روز در داستانی است که از کریشنا نقل می‌شود.
او متوجه می‌شود که مردم یک دهکده برای زمینهای زراعی خود دست به دامان "ایندراً Indra خدای رعد شده‌اند تا برایشان باران کافی بفرستد و مدام مراقبند تا خشم او موجب بروز طوفان و سیل نشود. کریشنا این کار را نکوهش می‌کند و می‌گوید که هر کس موظف است از گاوهای خود که مهم‌ترین بخش زندگی آنها هستند نگهداری کند نه اینکه به پرستش خدایی خشمگین بپردازد. این گفته موجب خشم فراوان ایندرا می‌شود و طوفانی را بر سر دهکده روانه می‌کند.
کریشنا نیز با بلند کردن تپه گوواردهان (Govardhan) و نگه داشتن آن بر فراز دهکده، از مردم محافظت می‌کند. تا امروز نیز در شمال هند، مردم به طور سمبولیک به پرستش تپه گوواردهان می‌پردازند و آن را محل عبور کریشنا می‌دانند. از طرفی این کار آنها به نوعی برای آرام کردن نیروهای طبیعت و جلوگیری از طوفان و سیل هم هست.
در این روز، برای سال نوی اقتصادی، دفترهای پس انداز تازه‌ای می‌گیرند تا سال را با موفقیت مالی و رونق اقتصادی سپری کنند.
روز پنجم, همانطور که روز راکشا بندهان (Raksha Bandhan) روز برادر نامیده شده‌است، این روز که بهرارتی دوج (Bhratri Dooj) نام دارد، به خواهران اختصاص یافته‌است.
در زمانهای بسیار قدیم، در این روز یاما (خدای مرگ) به دیدار خواهر خود یامونا (Yamuna) رفت و به عنوان هدیه به او مزیتی اعطا کرد که به موجب آن، هر کس در این روز به دیدار یامونا می‌رفت، از تمام گناهانش بری می‌شد. از آن زمان تا کنون، در این روز برادران به دیدار خواهران خود می‌روند تا از این عطیه، سهمی ‌برده باشند.
در بنگال، خواهران برای سلامت، موفقیت و شادی برادران خود، مراسم دعای خاصی انجام می‌دهند که بهای فوتا (Bhai fota) نام دارد. جشنواره دیوالی در این روز پایان میابد و مردم با روحیه تازه، سال نو را آغاز می‌کنند.
 

بادرود دگربار

بعد از تعطیلی میان ترم دومرتبه دانشگاه های شهر پونا بازگشایی شد وترم دوم هم شروع شد درسهامون که خیلی فشرده است و خیلی باید تلاش کرد که سال اول و قبول شد.سخت ترین سال تحصیلی برای ما ایرانیها سال اوله ُاگه پاس شدی بقیه سالها مثل آب خوردن پاس میشه یکیش بدلیل ضعف زبانه انگلیسیه که باعث میشه سال اول رو درجا بزنیم یکیش هم اینه که با روش تحصیلی هندکه سیستمی متفاوت با ایران داره آشنایی نداریم.